We zijn weer waar we twee jaar geleden ook waren beland. Vorig jaar rond januari moest Kai weer zijn castratiechip maar het was niet nodig. Hebben we het dan nu echt gehad? Is hij er weer overheen?

Nee dus.

In januari was hij weer lekker bezig met zich groot maken maar als het daar bij blijft, ach.

Maar nee dus.

Hij ging weer mot zoeken en het leukste was de honden die een beetje bang waren, schijterd. Die kon meneer wel aan. Daarna ging hij plasjes oplikken en naar alles blaffen die langs ons huis in het park liepen. 

En zo ging hij donderdag overgeven en weigerde zijn eten. Het was weer helemaal compleet.

Alleen nu ging hij na een paar dagen nog steeds niet eten. Toch maar even de dierenarts gebeld. Hij kreeg tabletten tegen misselijkheid. Dan zal hij wel weer eten. 

Nee dus.

Zondag de dierenarts gebeld, wat moeten we er nu mee? Als hij morgen nog niet eet weer contact opnemen maar hij zal nu best honger hebben.

Nee dus.

Maandag dierenarts gebeld, duurt te lang. Dus afspraak gemaakt voor de castratiechip.

Dat was zo gebeurd maar het inwerken duurt drie weken waardoor het gedrag nog sterker wordt. En zes weken voordat hij niet meer vruchtbaar is.

Dinsdag de dierenarts gebeld. Al vijf dagen niet gegeten. Hij draait zijn kop ervoor weg. Ook geen mandarijn, stukje worst of wat dan ook. Na vijf dagen moeten ze toch echt wel gaan eten dus..

Eten malen en aanlengen met water en met een grote spuit in zijn bek spuiten.

Met een beetje geluk kregen we er 150 gr. naar binnen. Hij moet 300 gr. krijgen.

Donderdag weer gebeld en tabletten opgehaald om zijn maag en darmen te laten kalmeren. Hij moet nu wel gaan eten uit zichzelf.

Nee dus.

Vrijdag even langs de dierenarts gegaan om een nieuwe spuit te halen. Spuit en vaatwasser gaat niet samen.

En natuurlijk het laatste nieuws doorgegeven. Als hij binnen 24 uur niet eet weer bellen en langskomen om verder te kijken.

Nee dus.

Zaterdag om 9 uur weer aan de bel en een afspraak om 11.10 uur.

Ik zat er nu ook echt doorheen. Het kan toch niet zo zijn dat een gezonde hond dood gaat omdat hij verrekt om te eten?

Hij is gewoon levendig, gaat in de polder op muizenjacht, houdt alles in de gaten die in zijn tuin lopen (park) en maar niet willen eten. En met de spuit is zo naar om te doen en voelt zo niet goed. Hij krijgt daardoor alleen maar meer een aversie tegen zijn eten.

Bij Kai kunnen we ook niet anders doen als dit eten. Twee weken geleden maakte hij nog vreugdesprongetjes voor zijn eten.

Bij de dierenarts was hij zo uitslover. Ze konden hem paaien met vleessnoepjes. Hij wilde daar wel meer van. Nou dan wordt je wel even Koekkoek. Maf beest. Hij heeft nu een injectie gekregen met prednison. Dat wekt de eetlust op. Gelijk ook maar even doorgepraat over ander eten. Is best lastig, we hebben zo erg met hem zitten tobben met spuitpoep etc. Dan is het van de regen in de drup. We zijn wel weer wat jaren verder. Hij kan tegenwoordig een stukje brood verdragen. Ook als iemand hem (ongevraagd) een brokje geeft kan hij het aan.

Nu hebben we eten gevonden die puur natuur is met insecten.

En wat gebeurd er?

Ja dus

Hij eet en tot nu nog geen diarree. Ik durf nog niet te hard te juichen. Al te vaak mijn neus gestoten en mij blij gemaakt met een dode mus. Maar jee, wat zal ik blij zijn als we het ergste hebben gehad.

Dan kan ik ook weer verder met herstellen van postcovid .  Dit  werkt niet echt mee.

Dik, dik duimen