Nieuwe start, nieuwe uitdagingen

Eind vorig jaar gingen we naar de Makro voor de laatste dingetjes voor de kerst. Toen we thuis kwamen voelde ik me niet lekker. Had ik nou toch maar niet het sateetje genomen. Ik kan niet goed tegen pinda's maar ik vind saté zo lekker dat ik heel soms toch voor gaas ga. Stom natuurlijk. En nu moest ik op de blaren zitten . De volgende dag was het nog niet echt verbeterd. Sterker nog, na het eten werd het wat erger. Na een paar dagen was ik er dan toch wel achter gekomen dat het dan toch niet aan het eten kon liggen. Had ik dan toch buikgriep? Het hele plaatje klopte. Misselijk, pijn in mijn buik, koud, diarree en zooo moe.

De rondjes met de honden werden steeds korter omdat ik toch wel heel graag dicht bij het toilet wilde blijven. En als ik dan weer thuis was ging ik weer even liggen om weer wat energie te krijgen. En dan heb ik het nog niet gehad over de pijn in mijn buik. Constant het gevoel hebben van weeën. Als ik wat had gegeten kon ik er van uit gaan dat na een paar uur het weer erger werd.

Gelukkig was het twee weken voor Kerst dus is het wel over als we op vakantie gaan.

Maar het ging niet over, dus dan toch maar de huisarts ingeschakeld. Het duurde nu al twee weken en een buikgriep moet na 3 hooguit 4 dagen wel weer over zijn.

Mijn eigen huisarts was niet aanwezig dus ben ik naar een andere gegaan. Al gelijk kreeg ik te horen dat het wijzer was geweest als ik een week eerder was gekomen. Nou moe, altijd hoor je dat mensen veel te snel naar en arts gaan en nu dit. Ik ging er nu eenmaal van uit dat het een buikgriep was en dat moet je nu eenmaal uitzieken. Nadat ik dat het verteld werd ze wat aardiger. Maar veel kon ze niet voor mij doen. Is wel erg wazig allemaal. Goh, vertel mij wat.

Ze drukte op mijn buik en kon niets afwijkends merken. Dat klopte ook wel, ik voelde helemaal niks. Dan toch maar even bloed prikken, want de arts dacht aan galstenen.

Galstenen? Nou, daar had ik geen moment aan gedacht. Ik heb mijn tanden niet in het hout gezet en kroop ook niet over de grond. Maar volgens de arts heeft iedereen een andere pijngrens.

Met spoed werd er bloed geprikt en in de middag werd ik opgebeld. alles wijst naar galstenen. Dus pijnstillers mee op vakantie en na de vakantie een echo om het verder te bekijken.

Mijn verbazing was groot maar goed, ik ben geen arts dus daar gaan we dan voor.

Tweede kerstdag zijn we vertrokken naar Beieren. Ik zag er enorm tegenop. Ik was moe, misselijk en de diarree was toch wel dramatisch geworden. Ik zag mijzelf al bij elk benzinestation naar het toilet gaan.

Maar eerlijk is eerlijk, de reis viel mij reuze mee. Veel geslapen en weinig gegeten.

Maar in het huisje was ik toch wel blij met het toilet in de buurt. Met al die pijnstillers werd ik ook nog eens zo duf als een konijn. Wat baalde ik.

Tot ik opeens een ingeving kreeg. zou het niet eens aan de gluten kunnen zitten. Ik heb geen flauw idee waar die ingeving opeens vandaan kwam maar wat ik wel wist is dat ik het serieus nam.

De volgende dag in de winkel wat spullen gekocht en gaan.

Wat mij het eerste opviel was dat de pijn weg was. En na een paar dagen ook de misselijkheid. En ook de diarree. Ik merkte gelijk als ik iets verkeerd at. De pijnstillers werden in een rap tempo afgebouwd, was niet meer nodig. Er ging een nieuwe wereld voor mij open en wilde er alles over lezen. Dat ging redelijk met een zeer trage internet. Alles viel op z'n plaats. Het was niet de kwark waar ik niet goed op reageerde maar de muesli. Daarom gaat roggebrood en ontbijtkoek niet goed. Daarom had ik telkens na het eten zo'n opgeblazen gevoel. En zo kwamen er steeds meer puzzelstukjes bij mij naar boven.

Bij thuiskomst ben ik naar mijn huisarts gegaan. heb mijn bevindingen verteld en vroeg wat we nu kunnen doen.

We hebben besloten om die echo maar even uit te stellen. En dat het waarschijnlijk toch geen galstenen zijn geweest. Wel moet ik eind maart nog een keertje bloed prikken om te kijken of de waardes weer goed zijn en ook coeliakie maar daar verwacht ik niks van. Ik heb dan al een maand geen gluten gegeten dus kan het niet goed bekeken worden. En verder gaan we op de zelfde voet verder. Ik voel me prima. Als er dan toch weer wat veranderd dan is het vroeg zat om in de medische molen terecht te komen.

Het is een heel gepuzzel en soms best lastig. Ook het besef dat een aantal producten  nu echt tot het verleden horen. Maar....dit dieet is zo stuk makkelijk dan melkallergie, vind ik. Er is zo veel te koop wat ik wel mag hebben. En gelukkig leven we in een tijd dat er heel veel mogelijk is.

Wist je trouwens dat vroeger 1 op de 800 mensen slecht gluten kunnen verdragen? En een paar jaar geleden 1 op 100. En nu wordt er al gespeculeerd op 1 op 10.

Er wordt meer gluten in de producten gestopt en we eten allemaal ook meer gluten bewerkte producten.

Ons darmstelsel is daar niet op berekend. Er lopen veel mensen met darm en maagklachten rond. Daar was ik er dus eentje van. Ik ben blij dat ik naar mijn intuïtitie heb geluisterd.