Elk jaar komt weer de vraag, wat doen we met kerst. Niet zozeer het vieren maar meer gaan we de strijd weer aan met de boom en de dieren.

Maar gewapend met oa duckedtape en kunstballen zijn we de strijd weer aangegaan. Dit jaar ook maar gelijk twee bomen. Peter houdt van grote bomen, ik vind klein fijn.

Voor mij hebben we een neppert omdat ik niet goed tegen echte bomen kan al valt dit de laatste jaren wel mee, en Peter houdt eigenlijk meer van de echte. Dat ruikt zo lekker.

Dus dit jaar hebben een compromis gemaakt en staat de grote neppert en een kleine echte. 

De voet van de kunstboom zit stevig vastgeplakt met tape en de echte zit stevig in een pot en gaat in januari de tuin in.

De grote staat op een strategisch plekje. In een hoek, uit de looproute. En de kleine op een tafel. 

We zijn nu een dag verder en de katten een jaar ouder. Het gaat goed, nog maar vier ballen eruit getettert.

Met het optuigen van de kerstboom komt ook mijn kerstmannetje op een mooie plek in de boom te hangen.

Al zolang ik mij kan herinneren hoort dit mannetje in de boom. Hoort bij een stukje ouderlijk huis. Al jaren wordt dit mannetje belachelijk gemaakt door man en zwager. Ik snapte het niet zo. Is toch een schatje?

Nu met ophangen zag ik wat het echt was. Een kerstmannetje wat gemaakt is van pijpenragertje wat misschien op een kerstijstaart zat. Maar maakt voor mij niet uit, hoort bij mooie kerstdagen onder de vleugels van mijn ouders.