Het waren  mijn weekjes wel, de afgelopen periode.

Het begon met de zoektocht van Saartje. Je komt op dat moment wel jezelf tegen. Ik weet dat ik niet echt stressbestendig ben. Ja, op het moment dat het nodig is. Dan kan ik bergen verzetten. Maar daarna.....

 

Het was dus maar goed dat ik een weekje Drenthe in het vooruitzicht had. Ik was zo bang dat Saartje weer kon ontsnappen dat iedereen in en om het huis een beetje gek van mij werden. Is de tussendeur dicht? Zit de plank bij de achterdeur? Een grendel aan de deur van de kattenkamer en de schuifdeur gebarricadeerd als ik door de achterdeur naar buiten ging. Moeilijk om bij ons binnen te komen maar eens zo moeilijk om weer buiten te komen ;-).

 

In dat weekje Drenthe kon ik op afstand de boel een beetje loslaten, het vertrouwen hebben dat anderen het net zo goed kunnen dan ik.

 

Het was nog een heel geregel want ik kan daar geen boodschappen halen. Geen auto en ik laat de honden niet alleen buiten staan. En mijn vriesvakje was ook bezet met voer voor Kai. Daarnaast ook moeten regelen dat er wat rollen bij de eigenaar in de vriezer konden.

 

Ik had hierdoor wel een week waar echt helemaal niets moet. Daar was ik achteraf ook wel heel blij mee. Behalve sneeuw en hagel heb ik verder alles wel gehad. De eerste dagen was het veel te heet om ver te wandelen. Daarna sloeg het weer om en kwam de regen met bakken naar beneden vergezeld met storm. Dinsdag viel de regen nog mee maar had ik mijn handen vol om de luifel en voortent op zijn plek te houden. Uiteindelijk maar besloten om de luifel eraf te halen. Dat was een goed besluit want de kraan ging daarna open. Woensdag de hele dag regen. Een heerlijke dag om te lezen, serie te kijken en te haken. Tussendoor als het eventjes minder regenden naar buiten voor een plas.

 

Daarna werd het weer wat beter en we sloten de week af met weer mooi weer.

 

Vlak voor vertrek had ik ook nog een akkefietje met iemand uit de buurt. En zeer onterecht. Dat maakte mij boos en verdrietig. Normaal gesproken zou ik dit naast mij neerleggen maar zoals ik al melde, ik was iets overstresst.

 

Wat ook in deze week gebeurde was dat er nog al wat haken en ogen waren met betreft het nieuwe huis van onze oudste. Is ook in die week opgelost maar gaf ook de nodige spanning.

 

Zaterdagavond gingen we al naar huis. Een dag eerder ivm de ladiesrun in Rotterdam. We zouden daar niet bijzijn maar ik wilde dat toch wel erg graag. Het was een verrassing voor de jongste. En dat was het dan ook toen wij daar aankwamen.

Het was erg warm die dag. Hun afstand moest in het midden van de dag gelopen worden. Ze liep de run samen met mijn petekind. En hun doel was om het binnen de 35 minuten te lopen. Maar.. ze zouden het rustig aan doen.

 

Petekind kwam binnen, jongste nog niet. Dat is eigenlijk al raar omdat ze samen ook zouden eindigen. Het duurde en duurde maar geen jongste. Gelukkig zagen we haar ook voorbij komen maar zagen ook gelijk dat er iets niet klopte.

 

En dat was dus ook. Ze was bevangen door de hitte en was onwel geworden. Ze heeft bij de medische post een uur op een koelbed gelegen en werd met regelmaat afgesponst. Dat was best even schrikken en had op ons allemaal best een impact. Twee uur later als dat we dachten gingen we weer naar huis met in mijn gedachte dat ik zo blij was dat we er toch bij waren.

 

Ik vind dat dit de hekkensluiter is van twee maanden stress. Het is wel weer eens genoeg geweest. Saartje taalt niet ernaar om naar buiten te gaan. Ja, als ik de deur open zal zetten gaat ze naar buiten. Maar dat doen we niet. Van de vier katten ben ik er twee haast kwijtgeraakt omdat iemand anders ze ook mooi en lief vindt. Ik durf het niet meer aan. En het bijzondere is dat ze er ook geen moeite mee hebben. We zijn nu toch alweer drie weken verder dus je zou denken dat Saartje nu zou kunnen denken dat ze wel weer genoeg is aangesterkt dus hoppa. Maar nee, ze kroelt, praat, eet en slaapt. Geeft instructies aan de anderen. Op Floyd na zijn ze ook erg onder de indruk. En eerlijk is eerlijk, ik vind het zo fijn dat ik mij geen zorgen hoeft te maken of mijn schaapjes weer binnen komen. We zien wel hoe het verder gaat maar nu even niet.