Klus vol herinneringen
Een verhuizing geeft altijd onrust. Al moet ik zeggen dat onze verhuizing 8 jaar geleden geen stress gaf. Ik vond het gewoon leuk. Van te voren had ik de meeste spullen al ingepakt en in een lege kamer gezet. Heel veel dingen zijn weggegeven of naar het Goed gebracht. Ook zijn er heel wat spullen de container ingegaan of erbij gezet wat heel snel door mensen werd weggehaald. We moesten wel, we gingen van een heel groot huis naar een kleinere. En dat is prima want een mens spaart en bewaard.
Hoe groter het huis hoe meer spullen.
Maar in het huis waar we nu wonen hebben we een zolder dus ongemerkt bouw je deze ruimte ook weer vol. Met echt heel veel spullen waar we nooit meer naar om kijken.
Maarrr..daar komt verandering in.
De reden is de verhuizing van mijn schoonmoeder. Ze is verhuist van een eengezinswoning naar een 55+ appartement. Dus van een grote woonkamer naar een flink stuk kleinere kamer. De meubels zijn gekocht voor de ruime kamer dus veel meubels konden niet mee. Met de kasten was dit niet de reden. Deze konden niet mee omdat ze niet in de lift pasten. En de optie met de trap was uitgesloten. Haar woning bevindt namelijk op 11 hoog.
De grote spullen zijn ook niet het "probleem", het gaat meer om de kleine spullen.
In de 25 jaar dat wij in de Thorbeckestraat hadden gewoond hadden we behoorlijk wat om ons heen gespaart. Sterker nog, als je drie weken op een camping staat en je moet weer naar huis ben je een dikke dag bezig met opruimen. En dan moet je 56 jaar ergens wonen.
De spullen van twee grote kasten moest alles in 1 kleine kast. En dat gaat niet. Dus begint het spel van inkijken, bewaren, weggooien of naar de berging. Grote keuken versus kleine keuken, 3 slaapkamers - 1 slaapkamer, vliering, vaste kasten.
Om een beetje overzicht te bewaren zijn vorig weekend de grote spullen en dozen met belangrijke spullen en de spullen die je als eerste nodig hebt al verhuist. Dus ze geniet enorm van het prachtige uitzicht en het overzichtelijke binnen.
Van het weekend verder gegaan met aankleden. Schilderijen, klokken en weer een aantal dozen voor de keuken.
Vorige week had ik met mijn zus twee bovenkastjes gehaald zodat in de keuken wat meer bergruimte zou ontstaan. Ik had ze zaterdag in elkaar gezet en Peter heeft ze opgehangen. En het hing fantastisch. Hing inderdaad.
Gisteren gingen we nog even langs om in de slaapkamer de plafondlamp op te hangen en even helpen om wat dozen leeg te maken. Moest even snel want we kwamen haar ook ophalen voor een verjaardag.
Peter was in de slaapkamer bezig en Schoonmoeder en ik in de keuken. We hadden weer een doos leeg, heerlijk.
M'n schoonmoeder ging naar binnen om dat Peter haar hulp nodig had. Ik deed nog de laatste dingen uit de doos in de kast.
Doos was leeg dus ik stond weer op en pakte twee glazen van het aanrecht die ook nog in de kast konden. Met dat ik mij omdraaide hoorde ik een raar geluid en vervolgens een oorverdovende klap. En daar lag op de grond stukken hout te midden van scherven, heel veel scherven. Je realiseer eerst niet wat er was gebeurt, dan komt het binnen en besef je dat er een engeltje op mijn schouder heeft gezeten. Op een beurse heup na had ik niks. En dan ga je aan de slag, stukken kast naar de hal voor grof vuil. Deurtje zijn heel dus kunnen weer gebruikt worden. De dingen die heel waren eruit gevist. Stukken glas uit de doos die daar stond eruit getrokken, bij elkaar geveegd en in een vuilniszak, gezogen en klaar. De gaten zitten in de muur dus halen we weer nieuwe kasten en gaan we voor de tweede ronde. We hadden de helft meegenomen dus halen we gewoon de andere helft op als de boel weer hangt. Nu met grotere pluggen en langere bouten.
Op zo'n manier komen we ook van de overtollige spullen af.
Maar dit heeft mij wel aan het denken gezet en ga ik over een paar weken naar onze zolder en zoekt de spullen uit. Er staan dozen die al een paar jaar staan en waar we nooit meer naar omkijken. Er staan daar ook spullen die natuurlijk niet weg kunnen. Bijvoorbeeld onze schoolrapporten (ze zitten heel veilig, heel diep in de doos), fotoalbums en spelletjes. Maar ook computerattributen van jaar 0. Zeer uit de tijd en daar kan je niks meer mee dus...weg. Heel veel "zet maar even op de vlieringspullen". Weg ermee. Ik heb gewoon zin om daar aan de slag te gaan. Nu nog tijd vrijmaken.
Maak jouw eigen website met JouwWeb