Zo ruim je de kerstspullen weer op. Begin je weer aan een fris nieuw jaar en zie…de kerstboom staat alweer in huis.

 

In januari mocht ik onverwachts een paar dagen logeren op Terschelling. Dat was precies in de periode dat allemaal containers te water gingen en heel Juttend Terschelling in rep en roer was, niet wetende wat voor impact het nu nog heeft. Zoveel mensen die vrijwillig gingen opruimen en nog zijn de eilanden niet schoon. Ik vergeet nooit meer dat we tijdens het wandelen langs een tuin met hek liepen en op elk puntje was een portemonnee overheen gehangen om te drogen. Als souvenir mocht ik een aantal meenemen. De kleinkinderen zijn er blij mee.

 

Ook zijn we op wintersport geweest in de buurt van Lienz. Een huisje halverwege de berg. Het was nog enorm spannend of we er wel naar toe konden ivm de enorme sneeuwval. Onderweg was het inderdaad behoorlijk wit en grote muren van sneeuw maar toen we de laatste tunnel hadden reden we in een mooi groen landschap. Maar toen we naar het huisje reden werd het steeds witter en de weg steeds gladder. En dat vond ik helemaal niks. Verstijfd zat ik naast Peter. Het huisje was fantastisch, absoluut geen luxe maar alles was er wat je nodig had en een adembenemend uitzicht.

 

Met mijn verjaardag in maart mocht ik mijn dag invullen zoals ik het graag zou willen hebben. We zijn dus naar Amsterdam gegaan voor het rijksmuseum waar een tentoonstelling was over alle werken van Rembrandt. Wat was dat een belevenis.
’s Avonds samen ook nog uit eten, topdag. Zo wil ik mijn verjaardag wel vieren. Zo is het ook echt vieren, een dag voor mij.

 

Half april reden we met de caravan naar Ansen om hem daar voor haast een half jaar neer te zetten. We hadden een plekje op het familieveld, helemaal achterin met een olifantenpad naar de weg. Nou ja, weg…meer een fietspad waar ook bestemmend verkeer reed.
De week daarop reed ik met mijn autootje vol met twee honden en spullen voor een weekje alleen. Daar aangekomen deed ik eerst de kachel aan, het leek of ik in een vrieskist stapte. Elektrieke deken uit de kast op bed en een dikke trui aan. Maar mijn momentje kon beginnen. Maar helaas, het was voor mij echt te koud en te vochtig. In plaats dat ik lekker kon genieten werd ik alleen maar akeliger. In het weekend kwam ook Peter en had ik besloten om zondagavond ook naar huis te gaan. Een stuk warmer.

 

In mei hebben we Peter zijn verjaardag in Ansen gevierd. En wel twee keer. De eerste keer met zussen en zwagers omdat het te nat was voor de hele familie (zo groot is onze voortent nou ook weer niet). Een paar weken later wel met de hele clan. We hadden toen prachtig weer en was het echt een feestje.

 

En zo ging het eigenlijk de hele zomer door. Door de weeks thuis, werken, verplichtingen etc. In de weekenden naar Ansen. Stekker in het stopcontact en het weekend kon beginnen. Heerlijk einden kunnen wandelen, in de zon boeken lezen, deken haken of gewoon niets. Regelmatig ook visite gehad, de kinderen en kleinkinderen, zussen, heel de familie Wever, nichtje, vrienden etc.

 

In juli en augustus zijn we zelfs 3 weken in Ansen gebleven. Onze vakantie. Was heerlijk en raar tegelijk. Het was best lekker om vrijdag ernaar toe te rijden zonder bagage, ja, extra kleding maar meer ook niet. En onze vakantie kon beginnen. Ook was het lekker om zondag te blijven. Maar ook was dat gelijk raar. Tenslotte is de reis ernaar toe ook erg leuk. En dat mistte we toch ook wel.
We hadden het geluk dat de warmste periode net in onze vakantie viel. En we hadden dus echt tropische dagen. We hebben nachten gehad dat het kwik niet onder de 40 graden kwam. Ik had medelijden met Kai. Gaan we expres niet naar warme landen komt de hitte naar ons. Maar hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze in Nederland op vakantie gaan en dan 41 graden hebben. In de drie weken dat we er waren hebben we 1 avond onweer gehad en 1 middag een regenbui.

 

September was de laatste maand voor de camping en het einde van de maand ging de caravan weer naar de stalling. Aan alles komt nu eenmaal een einde. En in september werden we verrast met een bezoekje van Lianne, Erik en Milou. Milou had een heel mooi t shirt aan met de tekst “ik word grote zus” dus we mogen weer voor een kleintje Opa en Oma zijn.

 

Vier oktober zijn we naar het oosten van het land gereden voor een concert van Uriah Heep. Cadeau gekregen van Inge en Bas voor onze verjaardagen. Was een heerlijke dag uit. Uit eten in een hele leuke tent. Vooraan staan bij het concert. Me lopen verbazen over de krasse knarrengroupies en ook de krasse knarren die het podium opkwamen. Maar een feestje was het.
De volgende dag kwamen Inge en Bas met de kinderen langs om de verhalen te horen. En hadden ze ook nog een cadeautje. Een fotolijstje met een tekening. Een handafdruk van Lois, en ook eentje van Ariel. En ook …..
Inderdaad, ook van hun kunnen we een nieuw mooi kindje in onze armen sluiten, wat een rijkdom.

En twee weken later uitgerekend. Dus in mei volgend jaar wordt voor ons een spannende maand.

Eind van de maand kwam onze nieuwe (schuif)pui. Dus voordat dat kon moest er het een en ander wel geregeld en verholpen worden. Zo hebben we nu nieuwe radiatoren, hangend aan de zijkanten en is alles wat in de weg zou staan even elders gezet. In anderhalve dag was het oude eruit, nieuwe erin en helemaal afgetimmerd. Was trouwens wel spectaculair, de pui is met een kraanwagen over het huis naar achteren gebracht.
Daarna had Peter een week vrij dus konden wij aan de slag. Een koof met verlichting, de planken van de muur gaten dicht gemaakt, de muren opnieuw geverfd. Alle meubelen een andere plek gegeven en zo dat we volop kunnen genieten van ons uitzicht. Ook de vloer met het opstaand randje is nu voorzien van plavuizen. Woonkamer is klaar. En ook de kattenkamer.

 

En dan nu. De spiltrap is in huis dus dat wordt onze volgende klus. Nou, meer Peter zijn klus. Ik ben even de stuurvrouw die aan wal staat.

 

 Sinterklaas is weer naar huis. We hebben zijn verjaardag gevierd met een huis vol. Vrienden met hun kinderen en wij met ons gezin. Was echt een feestje.

De kerstboom staat weer te pronken en zowaar…de katten kijken er niet naar. Ze worden echt ouder. En wat een rust. Het scheelt denk ik ook dat ze ’s nachts niet kunnen donderjagen. Over anderhalve week hebben we kerst en daaropvolgend oud en nieuw. Voor ons zijn allebei de feesten een familieaangelegenheid. Wat geeft dat toch een rijk gevoel, daar kan geen geld tegen op.

 

En dan gaat over een maand de boom weer in de doos, samen met de andere kerstspulletjes. En gaan we weer fris een nieuw jaar in met heel veel bijzondere momenten en veel dingen om naar uit te kijken. Zo ga ik met mijn zussen een lang weekend naar Ameland, nog nooit geweest. Gaat de caravan in mei weer naar Ansen. Twee kleinkinderen die we kunnen gaan verwelkomen en vakantie waar weer een reis bij zit. En wat voor reis, 1800 km. rijden om op de plaats van bestemming te komen. Maar dan kunnen we drie weken letterlijk in een hutje op de hei zitten met 1300 vierkante meter grond erom heen. Geen elektra en stromend water. Wel zonnecollectoren en panelen. En de bron zit 100 meter van het huisje. Leuk en spannend tegelijk.

 

Kortom, kom maar op, 2020. Ik heb er heel veel zin in.

 

Ik wens iedereen een fijn tijd toe met de kerstdagen.

En een rustig en feestelijk oud en nieuw.