In heel veel landen op de wereld zijn mensen op de vlucht, hebben huis en haard achter moeten laten om hun vege lijf te redden, andersdenkend zijn, ander geloof of zeggen wat ze denken. Mensen hebben niks meer, geen warm huis met een comfortabel bed, geen warm water dus natuurlijk ook geen mooie luxe badkamer, geen tv, computer, geen koelkast vol eten etc.
Ze hebben een tent wat ze met heel veel andere mensen moeten delen wat knap lastig wordt om de 1.5 mtr. In acht te nemen. En ook zij hebben te maken met covid19.

En dan hier, we hebben haast allemaal een huis waar je je veilig kan voelen. Geen angst of er een bom op je huis komt, of dat je opgepakt wordt. Wij hoeven ons geen zorgen te maken of we morgen nog leven. Kinderen mogen nog steeds naar school of sporten. Nu we niet buitenshuis kunnen eten kunnen we het laten bezorgen. We hebben allerlei middelen om toch met elkaar in contact te komen en blijven. Worden we ziek dan lopen de mensen in de zorg de benen uit hun lijf. En zijn we verzekerd dat ze allemaal proberen om ons weer beter te maken.

Er zijn uitzonderingen. Ik heb het enorm te doen met alle mensen van de horeca en theaters die hun droom als een bel uit elkaar zien spatten en ook alle bedrijven waarbij het water aan hun lippen staan.

Ik wil graag volgend jaar weer onbezorgd naar buiten kunnen. Als iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt en met elkaar de schouders eronder zet wordt het ook weer zoals voorheen. Daar helpen we de echt getroffen medelanders mee.
En laten we toch eens kijken hoe ongelooflijk goed we het hebben.