We hebben vier katten in huis. Alle vier gewoon katten maar ook alle vier heel apart met de nodige bijzonderheden.

Saartje is een kletsmajoor. Als je tegen haar praat, beantwoord ze met een miauw. Om 10 uur 's avonds vindt ze dat het tijd is voor aandacht. En die neemt ze ook. Of het nu uitkomt of niet. Desnoods in mijn nek of op mijn hoofd. Maakt haar niet uit. Ze plant ook haar nagels in mijn been als ze denkt dat ik haar van mijn schoot af wil hebben. Dus haakwerk wordt even terzijde gelegd. Meestal heeft ze er na een half uur wel weer genoeg van en gaat ze weer naar boven. Als ik naar boven ga komt ze achter mij aan en gaat in bed lekker tegen mij aan liggen en hele verhalen vertellen.

Muis is de stille, ze komt graag bij mij als ik op bed lig. Ze zit dan op het nachtkastje en wacht dat ik haar aankijk. Dat is het teken tot kroelen. Maar zo gauw ik mij omdraai is ze weg. Na een tijdje komt ze op bed en gaat bij mijn voeten liggen.

Broke is de grootste kroelkat die we ooit hebben gehad. Ze wil gewoon altijd kroelen. Zelfs op afstand. Zit ze 30 cm. bij je vandaan, dan gaat haar kopje al scheef om je een koppie te geven. Ze is ook als enige altijd beneden. Trotseert Kai om toch maar bij mij te kunnen liggen. 's nachts ligt ze naast mijn kussen. Met een hoop herrie bij mijn oor maar spinnen werkt ook mediterend.

En dan Floyd. Floyd is er eentje die naast apart ook een maf beest is. En zeker de laatste tijd. Floyd is altijd een viezerd geweest. Vond het niet nodig om zijn neus en vacht schoon te houden. Heel lang hebben Muis en Broke dat bij hem gedaan. Maar op een gegeven moment zijn ze daar mee opgehouden. Onbegonnen werk. Daardoor was zijn vacht vettig en ruiperig. Zijn neus zwart en hij was broodmager ondanks dat hij toch wel het meeste at. Met regelmaat werd hij door mij gewassen. Vond hij verschrikkelijk maar kon niet anders. Peter deed met regelmaat een kam en borstel door zijn vacht en waar nodig werden de klitten eruit geknipt. Maar ondanks dat bleef hij eruit zien als een zwiebertje. Ondanks zijn luiheid had ik altijd een zwak voor hem. Het is een beetje een lulletje rozenwater.
Tot een aantal maanden geleden. Saartje was 3 weken weg en Floyd zag zijn kans schoon. Hij had nu eindelijk de kans om zijn leiderschap te tonen. Eerst hadden we het niet door en gaven we Broke de schuld als er weer geknokt werd. Ze kan namelijk enorm goed uitdagen.

Maar Saartje was thuis en we zagen gelijk dat de rangorde verstoord was. Saar hebben we een tijdje afgezonderd van de rest. Eerst maar weer even bij komen. Van lief en lee werden ze weer verenigd. En dat ging weer prima maar toch anders.

Om aan te sterken kreeg Saartje natvoer, de anderen deden gezellig met haar mee. Ook Floyd, en wat gebeurde er? Floyd werd dikker, kreeg meer gewicht aan zijn kont. Zijn vacht werd mooier, zijn neus niet meer vies. Ik moest nu moeite doen om Broke en Floyd uit elkaar te houden. Broke is kleiner en heeft een dikkere staart maar verder....!

Het lijkt ook dat hij nu ook groter is maar dat zal wel komen doordat zijn vacht voller is.

Maar...dat is niet alles. Floyd is gewoon helemaal anders. Een kwajongen, een dondersteen. Hij denkt dat hij alles kan maken. Als het meneer  niet zint dan jaagt hij Oma en zus op. Hij heeft nog wel enorm veel ontzag voor zijn moeder maar voor hoelang? Hij zoekt echt mot met ze. Maar dat is nog niet alles. Kai is als de doods voor hem. Als Floyd met opgeheven hoofd, kin vooruit door de kamer loopt dan gaat Kai in zijn achteruit. Loopt zelfs achterstevoren het trapje op om hem toch maar goed in de gaten te houden. Floyd weet dat hij de king of the world is. Je ziet hem haast BOE zeggen bij het langs lopen.

Als Floyd op het kleine tafeltje zit en de honden lopen langs, trakteert hij ze met een pets op hun billen. Als een haas gaan ze er vandoor. Je ziet Floyd gewoon gniffelen.

Als je hem oppakt kijkt hij naar je met een gezicht van “ben je klaar, zet mij dan maar weer neer”.

Ondanks dat ik het met sommige dieren hier te doen heb, vind ik het ook hilarisch. Van een nerdje is hij ontpopt tot een megamachoman. Wie had dat ooit verwacht.